Poezia FUNERALI e Mohamed Gassara – Meditim mbi Vdekjen dhe Përjetësinë

Poezia Funerali e autorit frankofon tunizian, Mohamed Gassara, është një krijim i thellë dhe simbolik që prek tematikat universale të vdekjes, pendesës dhe misterit të përjetësisë. Përmes vargjeve të tij, poeti na fton të hyjmë në një botë introspektive ku kufiri midis jetës dhe vdekjes sfumohet, duke na lënë të reflektojmë mbi ndjenjat dhe dilemat që ajo sjell.

Poezia

Funerali
Unë eci i trishtuar
pas varrit të shtrigës
mu posi një hyjni në një shëtitje
ajo është e lirë, nuk e di se si
jo djeg ëndrrat e dimrit, nuk e di se si
dhe engjëjt nuk i thonë asgjë
se si të vdesësh?
sekretet e saj janë shifra në lëkurën time
dhe përjetësia është premtimi i saj
dikur në pyjet e bredhave mbuluar me borë
se si të vdesësh
gënjeshtarë ata që besojnë në të përtejmen
për ta, vdekja është shkreptima e fundit e stuhisë
ku po shkon ajo
qaj për pendimet e mia
kur shoh vendbanimin e tij të fundit
Lamtumirë parfum i kohës
Lamtumirë vrasëse kujtimesh.

Mohamed Gassara
Përktheu: Muzafer Ramiq

Struktura dhe Emocioni i Poezisë Funerali të Mohamed Gassara

Që në vargun e parë, Gassara krijon një atmosferë të zymtë dhe të mbushur me melankoli: “Unë eci i trishtuar pas varrit të shtrigës.” Figura e shtrigës, një simbol i fuqisë së fshehtë dhe të pashpjegueshme, e vendos lexuesin përballë një vdekjeje që nuk është thjesht një fund, por një entitet më vete—i lirë dhe i paprekshëm nga dogmat njerëzore.

Poeti rrëfen për një shëtitje që ngjan më shumë si një procesion, ku ai përballet me ndjenjën e humbjes dhe të paqartësisë: “Ajo është e lirë, nuk e di se si.” Vdekja, në këtë kontekst, përfaqëson një sekret të pakapshëm, një univers të fshehur që njerëzimi nuk mund ta deshifrojë.

Misteri i Vdekjes dhe Përjetësisë

Gassara prek dilemat filozofike rreth përjetësisë dhe të përtejmes. Për të, përjetësia nuk është një premtim shpëtimi, por një “shifër në lëkurë,” një pjesë e pashmangshme e ekzistencës. Me vargjet: “Gënjeshtarë ata që besojnë në të përtejmen,” poeti sfidon konceptet tradicionale të jetës pas vdekjes, duke i përshkruar ato si iluzione të krijuara nga njerëzit për të përballuar frikën e fundit të pashmangshëm.

Figura e pyjeve të bredhave të mbuluara me borë krijon një imazh të heshtur dhe të ftohtë, një hapësirë ku çdo shpresë për ngrohtësi dhe jetë duket se është tretur. Në këtë peizazh të bardhë, vdekja bëhet një stuhi e fundit, një shpërthim i fuqishëm para se gjithçka të bjerë në qetësi absolute.

Një Lamtumirë për Kujtimet dhe Kohën

Pjesa e fundit e poezisë shpalos një ndjesi të thellë pendese dhe ndarjeje. “Qaj për pendimet e mia kur shoh vendbanimin e tij të fundit,” shkruan Gassara, duke e kthyer aktin e të qarit në një moment thellësisht personal dhe universal. Për poetin, vdekja nuk është vetëm fundi i ekzistencës fizike, por edhe zhdukja e kujtimeve dhe aromës së kohës—elemente që përbëjnë identitetin tonë.

Me fjalët e fundit: “Lamtumirë parfum i kohës, lamtumirë vrasëse kujtimesh,” poeti i thotë lamtumirë jetës së tij të mëparshme, duke përshkruar vdekjen si një entitet që nuk kursen as vetë kujtesën.

Një Poezi e Reflektimit të Thellë në poezinë “Funerali” të Mohamed Gassara

“Funerali” është një poezi që shfaq mjeshtërinë e Mohamed Gassara për të eksploruar tematikat ekzistenciale me një ndjeshmëri të thellë dhe një imagjinatë të pasur. Ajo sfidon lexuesit të përballen me misteret e jetës dhe të vdekjes dhe të reflektojnë mbi kuptimin e përjetësisë. Përmes gjuhës poetike, Gassara krijon një botë ku vdekja nuk është vetëm një akt biologjik, por një proces emocional dhe filozofik që prek çdo aspekt të qenies njerëzore.

Përkthimi mjeshtëror i Muzafer Ramiq sjell këtë poezi të fuqishme në shqip, duke ruajtur thellësinë dhe fuqinë e saj origjinale, dhe duke prezantuar një poet modern që ngre ura midis kulturave dhe universalitetit të ndjenjave njerëzore. SARANDANEWS.NET